'

"O profesjach fabularnych" autorstwa Firman (ID: 717) (Edytuj)  (Kasuj)
Każdy gracz fabularny, przy tworzeniu swej postaci, zastanawia się nad profesją dla swego bohatera, czy bohaterki. Każda z nich ma swoje uroki jak i wady, ale ja chce jak na razie tylko przedstawić ich podział, by w przyszłości opisać KAŻDĄ z nich dokładnie.
A oto one (choć z pewnością nie wszystkie):

Walczące z bliska:
-rycerz
-fechmistrz
-kawalerzysta
-gladiator
-wojak
-żołnierz
-najemnik
-szermierz
-bandyta/banita
-siepacz
-łowca (dowolna rasa czy profesja-magów, demonologów, wampirów, etc. objawia się tez pod nazwami takimi jak inkwizytor, czy insze)

Walczące na odległość:
-łucznik
-kusznik
-muszkieter
-inżynier (słowem jakaś zmyślna broń palna czy inszy wynalazek)
-łowca
-tropiciel
-najemnik
-myśliwy
-żołnierz

Magiczne:
-mag nadworny
-mag bitewny
-mistyczny wojownik
-szaman
-nekromanta
-demonolog
-uzdrowiciel

Pełniące usługi:
-rzemieślnik (krawiec, kowal, etc.)
-ladacznica
-niewolnik
-kapłan
-zabójca
-medyk/felczer/lekarz
-chłop
-żeglarz
-kupiec
-inżynier/wynalazca
-zabójca potworów

Inne:
-złodziej
-włamywacz
-pirat

Zdaje sobie sprawę, że to tylko niewielki odsetek klas waszych postaci, bo mamy jeszcze krętaczy, hazardzistów i tak dalej i tak dalej.
Postaram się przez najbliższe numery naszego Głosu Amorionu, opisywać je wszystkie, jak i dawać pomysły na sesje. Morze dzięki temu ktoś uzna, że chce mieć taką postać, czy inną i a nóż, nie mając pomysłu na wstęp rozpocznie taką sesje.
Wszystkie pomysły na inne klasy/profesje, proszę pakować w komentarze.



"Pod lupą-rycerz" autorstwa Firman (ID: 717) (Edytuj)  (Kasuj)
-Na honor przyjacielu! Czas na bitkę i po chwałę!

Rycerz jest uznawany przez trolle i olbrzymy, za pyszne mięso z puszki. Najlepiej smakuje przyprawiony...

A, zaraz, to nie jest o przepisach kulinarnych?
No tak, wybaczcie...
A więc...

Być rycerzem, to znaczy być istotą chorą umysłowo, lub mocno zdesperowaną. To najczęściej kawał chłopa w zbroi, na koniu, z lancą i okrzykiem bojowym (koniecznie głupim i niezrozumiałym). Sam rycerz, jako taki, nie wpisuje się może najlepiej w kanon poważnego, dark fantasy, a przynajmniej nie ten, którego opisze. Bo ten najbardziej pasuje do sesji humorystycznych.

Trzymając się stereotypów, rycerz MUSI być zaprawiony w bojach, lub młody i energiczny. Niskie konusy odpadają. Najlepszymi rasami są dla mięsa z puszki ludzie i elfy, hobbity nie i już, to nie podlega dyskusji, gnomy tylko obłąkane, a krasnoludy nie znoszą jeździć konno (choć uparcie twierdzą, że nie ma nad nimi jeźdźców).

Jeśli zaś chodzi o stan umysłu. Kiepsko z nim... Powtarzające się uderzenia obuchem w hełm zrobiły swoje i rycerze mają słabość do składania dziwnych przysiąg, na jeszcze dziwniejsze przedmioty.
Przykład?
-Ślubuję na kotlet jagnięci przez tydzień wspak mówić!
Szanujący się rycerz dotrzyma przysięgi ZAWSZE.
Sam rycerzyk może być "błędny" lub zakonny. To już zależy tylko od decyzji gracza.
"Błędny" może działać kierowany dosłownie dowolną pobudką. Od chęci udowodnienia niewieście swej wartości, czy tez chęci wyplenienia zła wszelkiego (motyw oceny, co jest złem, co nie).
Co do zakonnego... Najlepiej jeśli stworzycie cały zakon od zera! Że trudno? I co z tego? Ważne, by sesja była ciekawa i bawiła obie strony.

Każdy rycerz obowiązkowo posiada:
-miecz
-zbroję
-tarcze z herbem
-konia z rzędem
-niesamowity pokład porywczości i dziwnych przysłów

Jak odgrywać takiego rycerza? Cóż, jest to świetna postać jako NPC, który na przykład towarzyszy graczom. Albo sam bohater, nim będący, może kierować się jakimiś doniosłymi ideami, czy chwałą bogów itd. itp.

Jeśli jednak chcecie zagrać poważnego rycerza...
Niech ma za sobą przykrą historię. Niech będzie mruczkiem, który nie walczy dla chwały, lecz o naprawienie swych win. Niech studzi zapędy porywczych rycerzyków, niech będzie kimś, kto odzywa się rzadko, ale jeśli już, to zawsze mając coś ważnego do powiedzenia. Taka postać może dać ogromną satysfakcję, w szczególności z kontrastem "rycerzyka".

Pomysł na sesję?
Wyprawa na jakiegoś potwora. Grupa najemników, bohaterowie i rycerz, który wierzy, że tak mu karze przeznaczenie. Finałem opowieści może być samo spotkanie z potworem, a rozegranie podróży, która okaże się kłopotliwa, może być ciekawą sesja.
Czym więcej krasnoludów, tym lepiej, oni najlepiej prezentują się w zestawieniu ze światłym rycerzem.

Co jeszcze? Rycerz chcący spełnić jakiś niezwykły ślub, ale na przykład potrzebujący pomocy drugiego gracza. tu już liczy się pomysłowość i zdolność komplikowania innym życia.

A poważnemu rycerzowi? Dobrze zagrane spotkanie w karczmie może być niezwykłe, gdy sam bohater odzywa się półsłówkami, ale namówiony do opowiadania, snuje wizje bitwy, w której nie było chwały, czy glorii, a jedynie smutek. Na przykład wojna domowa, gdzie brat staje przeciw bratu.
Ta sama wojna może być też miejscem wydarzeń sesji, a karczma, to krótkie wstawki z przyszłości, po danych wydarzeniach. Ciekawy środek stylistyczny i ubarwiający rozgrywkę.

To o nim tyle... Oczywiście każdy gracz powinien samemu wybierać sobie z tego artykułu, co mu się podoba, a co nie. To tylko luźne sugestie...

Edycja: Firman (ID: 717)





O sesjach na poczcie cz.1


Na wstępie powiem, że gracze mechaniczni nie mają czego tu szukać, co pewnie jasno mówi im tytuł.
Natomiast reszta...


MIGAJĄCA KOPERTA
Migająca koperta, to znak, który ludzie piszący sesje, upodobali sobie chyba najbardziej. Bo oto, symbol nowej wiadomości, nowego skrawka opowieści być może odwiedził wasze skrzynki pocztowe. No, chyba, że to redaktor spamujący wam pocztę, ale mniejsza z tym. Tak czy siak, zajmiemy się wszystkim od początku, od samego rozpoczęcia sesji i praw, jakimi powinna się rządzić.

SPONTAN vs PRZYGOTOWANA
Cóż, najważniejsze to ustalić sobie jaką sesję chcemy pisać. Tak zwany spontan kojarzy nam się z czymś bliżej nie określonym, wahającym się i niemożliwym do przewidzenia. Tak naprawdę, tak samo jest z sesją przygotowaną zawczasu. Tak naprawdę, różni się tylko sam początek, co najwyżej pierwsze kilka wiadomości, później już nic się nie da przygotowywać. Jeśli rozmawiamy z kimś przed sesją, ustalamy miejsce, czas, czasem realia, czy podejście do jakiejś kultury, etc. mamy do czynienia z sesją przygotowaną. Jesteśmy wtedy pewni, że nie władujemy się naszym dzielnym wojakiem na pustynię, gdy druga postać jest krasnoludem mieszkającym pod ziemią całe życie. Pozwala to też stworzyć ciekawą otoczkę, taką jak jakąś wojnę domową, która może stanowić główny wątek rozgrywki, lub tylko tło. Możemy ustalić jak widziane są na przykład elfy wśród ludzi, czy gnomy (czyli odwzorować sapkowską nienawiść/niechęć między rasami, czy tolkienowski szacunek). Sesja zawczasu przygotowana umożliwia też zmianę samych realiów, na na przykład steampunk, czy może cyberpunk, lub sci-fi, bo takie sesje też niektórzy grywają. Spontan to zaś, kiedy na żywioł piszecie pierwszą wiadomość, nie zaglądając nawet na profil drugiej osoby.

ŚWIAT PRZEDSTAWIONY
Pamiętajcie młodzi gracze (bo starsi pewnie już wiedzą z czym to się je) o świecie, jaki tworzycie. Przede wszystkim, nie ograniczajcie się do waszych postaci. Przyda się pora dnia, roku, pogoda czy opis okolicy, choćby krótki. Możecie to ładnie wtapiać w inne zdania, choćby przy opisie samej postaci, jak na przykład:

~Wojownik zmrużył oczy wychodząc z namiotu. Letnie słońce oślepiało go niemiłosiernie, co mogło być spowodowane wciągnięciem nosem porcji narkotyku.

~Nasz młody złodziej przepychał się przez liczny tłum zebrany na targu. Od czasu do czasu jakaś sakiewka wpadała mu w zręczne palce. A to garncarza sprzedającego swe wyroby, a to rudej szlachcianki o ostrych rysach, a to jakiegoś najemnika...

Musicie jednak pamiętać, by być konsekwentni w swych opisach. Jeśli na przykład wasz wojak cierpi na światłowstręt, a na niebie jest wysoko słońce, to nie możecie za chwile pisać, że jednym celnym strzałem coś tam zrobił. Bo i jak ma celować, gdy go wszystko oślepia.

NPC TWOIM PRZYJACIELEM!
Postacie, które nie są "twoimi postaciami" zwiemy NPC. To właśnie one, zgrabnie opisane, dodadzą twojemu światu uroku. Czy to otyły karczmarz podający twojemu krasnoludowi kufel taniego piwa, czy szlachcic, któremu przed chwilą twoja złodziejka podwędziła mieszek. Słowem, NPC to każda istota napotkana przez bohaterów. Możemy je podzielić na trzy kategorie:
-epizodyczny
-wpływający
-decydujący
Epizodyczny NPC to na przykład kura, która przed chwilą twój bohater zabił na rosół, lub jeden z wielu żołnierzy w oddziale, czy strażnik miejski. Są to postacie, które z dużą dozą prawdopodobieństwa już nie staną więcej na drodze waszych bohaterów. Jeśli nie chcesz, nie musisz ich opisywać, bo nie są zbyt ważni dla rozwoju wypadków i mogą pozostać bezimienni.
Przykład:

~Juken zerkną za rogu budynku, czy ktoś pilnuje wejścia do koszar. Dostrzegł strażnika, załatwiającego swoje potrzeby. Wykorzystując okazje, podszedł do niego cicho i jednym celnym ciosem pałki ogłuszył jegomościa.

Wpływający NPC, to postać, którą powinieneś/naś dość dobrze opisać.  Są to istoty, które mogą występować w kilku sesjach, lub przez całą jedną, lub tylko w jej fragmentach. Dajmy na to ukochany koń twojej postaci, czy jego/jej przyjaciel. Mogą to także być takie osoby jak karczmarz, z którym historia jakoś się wiąże, na przykład kłóci się z żoną, zleca przysłowiowemu Barnabie wywalić was na zbity pysk, lub kłócicie się z nim, gdy nalał wam taniego sikacza zamiast piwa. Słowem, taka postać nie jest na jedną wiadomość w stylu (przyszedł, powiedział, wyszedł) i wpływa na historię sesji, lecz nie jest kluczowa dla niej.

Decydujący NPC, to taki, wokół którego krąży cała opowieść, lub jest dla niej niezbędny. Od kapitana piratów, który porwał wasze postacie, po kogoś, kto zleca wam jakieś zadanie. Słowem, jest to klucz całej opowieści. Gdyby zabrakło takiego NPC, opowieść nie miała by sensu bytu. oczywiście, nie zawsze ona występuje.

NO ALE KTO TU RZĄDZI?
Zasada odnośnie NPC jest prosta. Ten, który stworzył NPC, ten nim kieruje, ten decyduje, czy jakiś pocisk w niego trafił, czy został ranny, co powie, na co się zgodzi. Nie dotyczy to NPC epizodycznych. Na przykład, jeśli dwójka waszych wojaków, została porwana przez banitów i sama się oswobodziła, to tylko ten gracz, który stworzył ich przywódcę, może decydować co się z nim dzieje (jak w przypadku swojej postaci), natomiast szeregowych przeciwników to nie musi dotyczyć. Przykład fragmentów sesji:

~(Pierwsza wiadomość) Jednym ruchem poderżną gardło odwróconego do niego tyłem strażnika. Ruszył szybko dalej i staną na przeciw chudego mężczyzny o rozbieganym spojrzeniu. To ten stał za ich obecnym losem i śmierci jego przyjaciela. Bez chwili zastanowienia rzucił w niego ostrzem, licząc, że trafi w krtań.

~(Druga wiadomość) Elis patrzyła jak wąskie ostrze wbija się w gardło mężczyzny. Tamten zachwiał się i upadł znacząc krwią kamień jaskini. Podeszła do niego, prawie nonszalanckim krokiem i przez chwile patrzyła się na oczy, z których znikało życie.


W tej części to wszystko, w kolejnej omówimy role MG nadrzędnego i sposób walki między postaciami.